مرگ کسب و کار من است.
روبرمرل – ترجمه احمد شاملو
کتاب زمان – چاپ چهارم 1369
اینان از شما نمی خواهند حقایقی را که می گویند باور کنید بلکه می خواهند آنچه را که می گویند حقیقت بپندارید. و به این خاطر آنان را که دارای وجدان و خردک شعوری هستند، لایق عضویت در اس.اس. نمی دانند. و شعارشان این است که " شرافت شما، وفاداری به فورر( پیشوا ) و وظیفه شما اطاعت از اوامر است."
بی گمان تا کنون فیلمهایی از قبیل پیانیست، زندگی زیباست، فهرست شیندلر و ... را دیده اید. و من قصد دارم معرفی کتاب را از همین نکته شروع کنم که در تمامی این آثار سینمایی ما از دید یک جهود وارد گتو یا اردوگاههای مرگ آلمان نازی می شویم و زندگی سراسر نکبت و شوربختی آنها را در لابلای وقایع تاریخی دنبال می کنیم. اما در اینجا ما با " رودلف لانگ" شخصیت اصلی کتاب ( که گرته برداری بی عیب و نقصی است از شخصیت تاریخی رودلف فرانتس هوس، رئیس اردوگاه بیرکه ناو و طراح روشهای فجیع و مکانیزه کشتار یهودیان) مراحل شکل گیری تفکر فاشیسم را در جمهوری وایمار دنبال می کنیم و وارد ارتش سِری و مخوف اس.اس. و ایدئولوژی مالیخولیایی حزب ناسیونال سوسیالیست هیتلری می شویم. و در قالب خاطرات این شخص تاریخ فاشیسم را از پیدایش تا فرجام آن دنبال می کنیم. ما با شخصیت کتاب وارد آشویتس-بیرکه ناو( دهشتناکترین اردوگاه مرگ در زمان جنگ جهانی دوم ) می شویم و از تلاشهایش برای رسیدن به آمار کشتار ده هزار واحد(!) در روز انگشت حیرت به دندان می گزیم و در غالب افکارش پشتوانه اجرایی این ایدئولوژی را در می یابیم. ما در خلال تک گویی های رودلف سیر تحول و به دام افتادن انسان ها را در دام ایدئولوژی فاشیست به وضوح می بینیم و در آخر در تمام اردوگاه به همراه رودلف از بوی گوشت سوخته به حال تهوع می افتیم و از زجه های جگرخراش محکومان به مرز دیوانگی می رسیم و در پایان نیز باز در کنار رودلف چنان از انسانیت تهی می شویم که جنایات فجیع خود را چیزی جز اطاعت از اوامر مافوق نمی دانیم و در مقابل ادعای دادستان مبنی بر کشتار سه و نیم میلیون یهودی در کمال خونسردی رقم آن را تصحیح و آن را دو و نیم میلیون واحد(!) اعلام می کنیم.
-----------------------------------------------------------
می خوام اگه بشه معرفی کتابا رو در ستون سمت چپ دائمی کنم . اگه نظری دارین بگین.
واقعا چه می توان گفت وقتی صحبت از راز شهرت یک نویسنده است اما در تمام کتاب حتی اشاره ای به یک داستان او هم نشده، از دردش حرفی به میان نیامده و راز تنهایی او کشف نشده و به جای اینها مکرر صحبت از غربزدگی ، بنگاههای شایعه پراکنی، اسلام ستیزی و بی هویتی است؟!!!
آره. دقیقا اشتباه به ذهنت متبادر شد. این سگدونی نیست . این گوشه امن و آرام سگ اربابه.
می خوای بفهمی سگدونی کجاست؟
جایی که هواش بوی تعفن میده.( حتما تا حالا برات پیش نیومده که سرت رو تو دخمه زردشتیها بکنی. اگر پیش اومده بود بهتر درک می کردی.) آره . اینجا اگه یه نفس عمیق بکشی ریه هات می پوسن . هر چند چاره ای هم جز نفس کشیدن نداری.
زمین اش غرق کثافته ، به طوری که با پوتین هم رغبت نمی کنی پا روش بذاری. و متاسفانه هیچ جای دیگه ای هم نیست که پذیرای پای برهنه ات باشه.
دیواراش به طرز وحشتناکی لجن بسته ، جوری که حتی نمی تونی لحظه ای بهشون تکیه بدی تا سیگاری دود کنی و تازه همین دیوارها هم دارن زیر بار سقفی از مصیبت خراب می شن.
اینجا فقط با اشعه ماورا بنفش سروکار داری و روشنی یک سرابه که آرزوش رو با خودت به گور می بری.
بزرگ ترین مشکل اینجا اینه که درهای خروجی اش کاملا مخفیند و تا حالا هیچکس ندیده کسی بتونه از اینجا خارج بشه.
اینجا فقط باید از گوشت و خون دیگران تغذیه کنی( همون طور که قبلا هم یه نفر گفته ) والا حال و روزت از چیزی که می بینی هم بدتر می شه.
اینجا خطر همیشه در کمینه. حتی یک قدم هم نمی تونی با آرامش برداری. خطر ممکنه زیر پات باشه .
البته خیلی اوقات از بالا رو سرت خراب می شه.
هر چند من اصلا نگفتم از روی شقیقه ات غافل بشی.
بدتر از همه اینه که می تونه نامرئی باشه. می بینی که نمی تونی مراقب همه اش باشی و اینجا همه چی به شانس بستگی داره. مثلا اگه یه روز جنس انقلاب عوض بشه و مخملی بشه ، پای من و تو هم گیره.
حالا همه اینها یه طرف ، چیزی که تو این سگدونی بیداد می کنه اسکرین سیوره که تمام در و دیوارها رو پوشونده. تو هیچ وقت بدون عمل کردن قادر به مشاهده دسک تاپ نیستی. تازه با چشم غیر مسلح که هیچی نمی بینی . باید روی چشمات لنز تله نصب کنی و حالا هم هیچ تضمینی نیست که واقعیت رو ببینی.
اینجا شنیدنی هم زیاد هست ولی مشکل اینه که هیچکدوم تو بازه فرکانسی 20 هرتز تا 20 کیلو هرتز نیست. حتی تا 20 مگا هرتز هم چیز خوشایندی نیست . پس حتما باید به فکر ابزاری برای شنیدن هم باشی.
اینها فقط یکی دو تا گوشه از سگدونی بود . راجع به بقیه اش بعدا بیشتر با هم حرف می زنیم.
ولی تا حالا حتما کلی ها برگشتن و عطای سگدونی رو به لقایش بخشیدند و من به یه عده دیگر هم کمک می کنم تا تصمیم شون رو بگیرند.
اول از همه باید به تجار و کسبه محترم بازار بگم که اینجا یعنی تو سگدونی لقمه دندون گیری پیدا نمی شه و با عمری اینجا بودن کار یکی از اون تلفنهای معروف بازاری ها رو هم نمی شه انجام داد ، پس پاشید که هر چی دیر کنید از کیسه تون رفته.
و اما مومنین و مومنات که گونی ثوابشون همیشه همراه شونه و از فرط سنگینی شونه راستشون، دیسک گردن گرفتن ، بدونن که اگه تمام وبلاگ های عالم رو هم بخونن به اندازه یه خط قران خوندن ثواب نداره ( اصلا هم ناراحت نباشین که معنی اش رو نمی فهمید که این قضیه ثواب به تنها چیزی که کار نداره میزان فهمیدن شماست.) پس شما هم پاشین و به این فکر کنید که ظرفیت اون طرف محدوده و اولویت با اونهای است که زودتر ثبت نام کنن 
آره . به همین افتضاحی . شما ها که تا حالا موندین حتما می دونین که وقتی اومدی تو این سگدونی دیگر راه برگشتی نداری
اخه این سگدونی خاک دامن گیر داره
وقتی یه چیزهایی رو می بینی و می شنوی و می خونی و ...
دیگه نمی تونی فراموش کنی . دیگه نمی تونی راحت و بی دغدغه زندگی کنی . دیگه نمی تونی از رنج کشیدن شونه خالی کنی
و چیزی که از همه مهمتره اینه که وقتی تو این راه می افتی و لحظه به لحظه از همه دور می شی . وقتی می بینی که همه دارن روی سطح راه می رن و فقط تویی که داری تو عمق فرو می ری . بعضی وقتها با خودت فکر می کنی دیونه ای . مگه می شه همه اینها اشتباه کنند و راه اینی باشه که تو داری می ری و اگه راه اینه چرا اینقدر عذاب آوره و اونها اینقدر راحت می رن 
