زمین از عَزب قهر میکنه

اینجوری که من فهمیدم، زندگی سه جور برگ بره آدما رو می کنه. نعمت اولیشه که یه چیزیه از مقولهِ ی جف شیش یا آس رو آس ِبرگِ اول، وختی بانک طرف رو خوندی یا جمع کردن ده لو خوشگله با یه تکِ گشنیز. این همونیه که عوام شانس صداش می کنن. نقمت دوّمیه این بَرگاس که چیزیه تو مایه های یک هیچ عقب بودن و شرط یه جفت جوراب یا یه شرت و زیر پوش رو واگذار کردن یا در نهایت یه دس مارس شدن و یه پیتزا دادن که خلق اللّا به این می گن بز آوردن یا سر شانس نبودن. اما امان از سومیه اینا که چیزی نیست جز نکبت. دم پر این مورد که می یای دیگه قسمت و تقدیر و پیشونی نوشت و قضا و قدر و خواست خدا و دیگر ِ این اباطیل جواب نمی ده که هیچی بهتر از لفظ نکبت نشون دهنده عمق فاجعه نیست. الغرض یکی از این برگای سوم که واسه خیلیا رو می شه، دوره ایه که در ظاهر فقط یه صفت کوچولو می یاد جلو اسمشون: "فلانی دمه بخته" . گول ظاهرشو نخورین ها! که این صفت دو رو که در جِلوَت،جلو اسم آدم می شینه و "بخته" تلفظ می شه، در خَلوَت می ره پشت آدمو اتفاقن مثله تخته می شه و گاهی اوقات چنان از پشت انسان رو در آغوش میگیره که مسلمان نشنود کافر نبیند. توی این دوره هر غلطی که بلانسبت از شما سر بزنه می ذارن به حساب اینکه: دیگه وختِشه. وای به حالت اگه به هر دلیلی مدتی بی اشتها بشی. امان از اون روزهایی که حس و حال درسّ و حسابی نداشته باشی و دیگه خونت پای خودته اگه رفت و آمدت به خونه بی قاعده بشه و یه چیزی رم بهت بگن و فراموش کنی. اینجاس که دیگه با یه لشکر زبون هم نمی تونی به جنگشون بری. خدا از آدم عزب خوشش نمی یاد. /خدا هیچ سری رو به همسر نذاره. معلوم نیس کیه که اینطور بچه رو از خوراک انداخته و پاک بی حواسش کرده. زمین با آدم عزب قهر می کنه./خدا هیچ خونه ای رو بی بلا نذاره. طفلی شاید کسی رو نداره که براش آستین بالا بزنه. و این همون چیزیه که فقط می شه بهش گفت نکبت.